مقدمات یک اعتصاب عمومی در ایران فراهم شده است

اعتصاب:

دست از کار کشیدن کارگران،کارمندان و سایر گروه ها را گویند که می توان جزئی یا کلی، با مدت معین و یا نا محدود باشد و به منظور مختل شدن امور صورت گیرد. اعتصاب یکی از وسایل مبارزه علیه کارفرمایان و نظام حاکم به منظور نیل به آرمان های سیاسی، اقتصادی و صنفی است.

بی تردید سران نظام جمهوری اسلامی ترس بسیاری از اعتصابات عمومی دارند و این مطلب را در موارد بسیاری با واکنش در مقابل اعتصابات کوچکی که در ایران تا کنون رخ داده است به اثبات رسانده است. از جمله سرکوب شدید و واکنش های خشن در مقابل اعتصابات کارگری و بخصوص در دولت کودتایی این امر به اوج خود رسیده است به این ترتیب که با شنیدن صدایی از اعتصاب در سطح جامعه با اقدامات چکشی منصوب به دولت کودتا سعی در سرکوب و شکستن اعتصاب با شیوه های مختلف می کند.

نهایتا نظام ایران در هر زمان به گونه ای عمل کرده است که جامعه را در نقطه ای به دور از شکل گیری اعتصابات عمومی قرار دهد.اما با شروع اجرای طرح حذف تدریجی یارانه‌ها در ایران این بار به صورت کاملا خودجوش و به صورت بسیار واضحی صدای اعتصابات عمومی به گوش میرسد و گویی مقدمات این وسیله ی مبارزاتی فراهم آمده است.

همان طور که در معنای کلمه ی اعتصاب، که در ابتدای این نوشتار آن را آورده ام، اعتصاب یکی از وسایل مبارزه علیه نظام حاکم به منظور نیل به آرمانهای سیاسی، اقتصادی و صنفی است. حال با این تعریف با نگاهی به طرح حذف یارانه ها و حساسیتی که در زمینه ی معیشت در ایران هم در میان مردم و هم دولتمردان وجود دارد درخواهیم یافت که جامعه ی امروز ایران این تغییر ناگهانی را با توجه به شرایط داخلی و خارجی کشور برنتابیده و دست به اقدامات اعتراضی خواهد زد در این هنگام است که ذهنیت تشکیل اعتصابات عمومی قوت می گیرد که از نشانه ها ی آن می توان به موارد زیر اشاره نمود.

اعتراضات به طرح حذف یارانه ها در جامعه به خوبی قابل رویت است اما اعتراضات مردم را می توان در دو بخش عمده به صورت خاص دسته بندی کرد دسته ی اول اعتراضات صنفی و دسته ی دوم اعتراضات عامه ی مردم. از جمله اصناف موجود در دسته ی اول با توجه به افزایش  قیمت بنزین مشهودترین گروه را می توان صنف تاکسیرانی قلمداد کرد، اتفاقی که در این زمان خواهد افتاد بدین صورت است که با افزایش قیمت بنزین بسیاری از رانندگان تاکسی که دخل و خرج خود را همسان نیافته با فروش سهمیه ی بنزین خود به صورت آزاد و صرف وقت خود برای شغل دومی علاوه بر افزودن تعداد زیادی به جمع بیکاران کشور خشم مردم را هم که با توجه به کار نکردن ماشینهای شخصی باز به دلیل افزایش قیمت بنزین برمی انگیزد و موجبات نارضایتی عمومی می شود و وضع حمل و نقل عمومی بیش از این آشفته می شود. نتیجتا دولت برای سامان دادن به وضعیت حمل و نقل عمومی آشفته با رویکرد اعمال فشار بر رانندگان برای بازگشت به کار خود ناخواسته آنها را به سوی اعتصاب سوق خواهد داد. چرا که رانندگان دیگر با این کار توان اداره زندگی را چون گذشته نخواهند داشت. با شروع اولین اعتصابات این ابزار به صورت فراگیر میان دسته های معترض دیگر نیز پخش خواهد شد وگروه های دیگر چون کارگران و معلمان و.... نیز که مدتها به دنبال حقوق خود بوده اند به صف آنان می پیوندند.کارمندانی که با چندین برابر شدن خرجشان و ثابت ماندن حقوقشان عملا حتی با اعمال فشار و در صورت حضور در ادارات، دیگر رمقی برای کار ندارند و در حقیقت و در محل کارشان اعتصاب خواهند کرد و از انجام کار ارباب رجوع سرباز خواهند زد.

اما دسته ی دوم عامه ی مردم نیز که در آینده ای نزدیک علاوه بر تحمیل افزایش قیمت نان و دیگر اقلام ضروری خود با افزایش ناگهانی قبض های آب و برق و گاز خود مواجه خواند شد. ضمن حمایت از گروهای مختلفی چون رانندگان معلمان و... خود نیز در هر  صنفی ناچار دست به اعتصاب خواهند زد و این در زمانی است که اعتراضات سیاسی نیز در کشور پس از انتخابات به بالاترین درجه ی خود در سی سال اخیر رسیده است و پس از سرکوب بی سابقه ی دولت کودتا هم اکنون فقط به صورت آتش زیر خاکستر درآمده است. همه و همه دست به دست هم می دهد و به صورت ناگهانی خودجوش اعتصابی بزرگ به وجود خواهد آورد که توان سرکوب آن دیگر در رژیم نخواهد بود. آنچه که ذکر شد نمونه ی کوچکی است از هزاران نشانه ی روشن مقدمات اعتصابات عمومی در ایران که به باور بسیاری به زودی روی خواهد داد.

حال ما به عنوان ملت ایران و شما کودتاچیان سرکوب گر خواهیم دید که آیا گرفتن حق مردم برای دادن به سرکوب گران و حقوق بگیرانتان و برای خرید رای و تجهیزشدنتان به نفع تان تمام خواهد شد یا به ضررتان.هرچند که نشانه های ترس از به وقوع پیوستن چنین برخوردهایی از سوی مردم به خوبی در چهره ی دولت دیده می شود و ایجاد فضای امنیتی در شهر و تلاشهای دیگر چون بزرگ نمایی در پرداخت یارانه ها به صورت نقدی که اندک تاثیری در التیام درد افزایش خرج خانوارها نخواهد داشت نیز اثبات ابن مدعاست. 

لینک مطلب در بالاترین:

اینجا